نقش مدیریت شهری بر زیست‌پذیری شهر مطالعه موردی: شهر شهرکرد

نوع مقاله : مقاله علمی -پژوهشی کاربردی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رشته جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 دانشیار رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد تهران مرکزی، تهران ، ایران

3 استادیار رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم و تحقیقات، تهران ، ایران

چکیده

میزان زیست‌پذیری شهری و ارتقاء آن به هدف اصلی بسیاری از سیاست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات مدیران شهری تبدیل شده و به عنوان شاخصی برای ارزیابی و نظارت بر عملکرد تصمیم گیران و مدیران مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین حوزه‌های مطالعات شهری در کشورهای مختلف به شمار می‌رود که دارای مؤلفه‌های چندگانه ی اجتماعی، محیطی و اقتصادی می‌باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش مدیریت شهری بر زیست‌پذیری شهری در شهرکرد می‌باشد. تحقیق حاضر از لحاظ هدف یک تحقیق کاربردی است روش مورد استفاده در این تحقیق یک روش توصیفی – تحلیلی است. نتایج بیانگر آن است که مدیریت شهری بر زیست‌پذیری شهری، بعد اجتماعی، بعد اقتصادی و بعد زیست محیطی پایدار تاثیر دارد. بر این اساس مدیریت شهری بر شاخص اقتصادی بیشترین تاثیر و بر شاخص زیست محیطی کمترین تاثیر را دارد. از طرفی با توجه به مقدار بسیار کم ضرایب مسیر به خصوص در زیست محیطی، نشان از آن دارد که مدیریت شهری در این زمینه اقدام کافی و مناسبی را انجام نداده است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Role of Urban Management on City Epidemiology Case Study of Shahrekord Cityو

نویسندگان [English]

  • pezhman Mohamadi dehcheshmeh 1
  • Yousef Ali Ziari 2
  • Ali tavakolan 3
1 Phd student of,Geography and urban planning,Islsmic Azad university,science and research branch,Tehran,Iran.
2 Associate professor of Geography and urban planning,Islsmic Azad university,science and research branch,Tehran,Iran,Corrrsponding auther.
3 Associate professor of Geography and urban planning,Islsmic Azad university,science and research branch,Tehran,Iran
چکیده [English]

The rate of urban viability and its improvement has become the main objective of many urban policy, programs and actions, and serves as an indicator for evaluation and monitoring of decision-makers and managers' performance. In fact, urban quality of life is one of the most important areas of urban studies in different countries, which has multiple social, environmental and economic components. The purpose of this study was to investigate the role of urban management on urban viability in Kurdistan. The purpose of this study, in terms of purpose (type of use), is an applied research. The collected data were analyzed using Smart Pls software based on the structural equation path analysis. The results indicate that urban management on urban viability, with path coefficient of 0.23 and T 3.47, urban management, on social dimension, with path coefficient 0.22 and T = 13.79, urban management, on economic dimension, with path coefficient of 0.33 and The value of T 4.47, urban management, affects the sustainable environmental dimension, with a path coefficient of 0.18 and a T 8.34 value. Accordingly, urban management has the most impact on the economic index, and has the least impact on the environmental index. On the other hand, given the very small amount of path coefficients, especially in the environment, urban management has not done enough work in this regard.

کلیدواژه‌ها [English]

  • management
  • city
  • habitability
  • Shahrekord
ایراندوست، کیومرث و همکاران(1394)، شاخص زیست‌پذیری در محیط‌های شهری(مطالعه موردی: بخش مرکزی شهر مقدس قم)، فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری، سال چهار، شماره سیزدهم، صص 101-118.
بندرآباد، علیرضا(1390)، شهر زیست‌پذیر از مبانی تا معانی، انتشارات آذرخش تهران.
بهمنی، بهمن(1389)، بررسی کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاههای علوم پزشگی و رابطه آن با متغییر‌های نگرش دینی، شورای عالی انقلاب فرهنگی.
پری خواه زرمهر، ساره و همکاران(1393)، سنجش رضایتمندی از کیفیت زندگی مبتنی بر اصول زیست‌پذیری شهری نمونه موردی: منطقه 8 شهرداری شیراز- محله موردستان، مجموعه مقالات کنفرانس بین المللی نیارش شهر پایا.
بنی طالبی دهکردی، احمد(1390)، مقدمه‌ای بر شناخت شهرکرد، وجه تسمیه.
خادمی، امیرحسین و عیسی جوکار سرهنگی(1391)، ارزیابی کیفیت زندگی شهری (مطالعه ی موردی: بافت فرسوده شهر آمل)، نشریه جغرافیا و مطالعات محیطی، مقاله 7، دوره 1، شماره 4، زمستان.
خراسانی، محمد امین و همکاران(1393)، بررسی وتحلیل مفهوم زیست‌پذیری وارتباط آن با اصول پایداری، مجمموعه مقالات اولین کنفرانس بین المللی مهندسی محیط زیست.
ساسان پور، فرزانه و همکاران(1394)، سنجش و ارزیابی زیستپذیری شهری در مناطق بیست و دو گانه کلانشهر تهران، فصلنامه برنامهریزی منطقهای، سال پنجم، شماره 81، تابستان، صص 42-27.
ساسان پور، فرزانه و حمزه جعفری اسدآبادی(1392)، اصول و ویژگی‌های شهر زیست‌پذیر، مجموعه مقالات اولین همایش ملی جغرافیا، شهرسازی و توسعه پایدار.
سالنامه آماری استان چهارمحال و بختیاری(1392)، دفتر آمار و اطلاعات. تهران: معاونت برنامه‌ریزی و بودجه استانداری چهارمحال و بختیاری.
شماعی، علی، پوراحمد، احمد(1384)، "بهسازی و نوسازی شهری از دیدگاه علم جغرافیا"، دانشگاه تهران.
شیری، الهام و همکاران(1392)، ارزیابی کیفیت زیست‌پذیری محله چرچره در همدان با استفاده از مدل استراتژیک SFAS، مجموعه مقالات اولین کنفرانس ملی خدمات شهری و محیط زیست.
کوکبی، افشین و پورجعفر، محمدرضا و تقوایی علی‌اکبر (1384)، "برنامه‌ریزی کیفیت زندگی شهری در مراکز شهری، تعاریف و شاخص‌ها"، جستارهای شهرسازی، شماره 12.
لینچ، کوین(1381)، تئوری شکل شهر، ترجمه سید حسین بحرینی، انتشارات دانشگاه تهران.
محمدی، نگین(1392)، محیط زیست و شاخص‌های آن، سازمان مدیریت و حفاظت محیط زیست ایران.
مویدی، محمد(1392)، برنامه‌ریزی وطراحی فضاهای شهری پایداردرجهت زیست‌پذیری شهرها باهدف حفظ و ارتقاء محیط زیست شهری، مجموعه مقالات دومین همایش ملی حفاظت و برنامه‌ریزی محیط زیست.
یوسفی، رشید و همکاران(1393)، تحلیل شاخص‌ها وابعاد کیفیت زندگی شهری با رویکرد زیست‌پذیری، مجموعه مقالات اولین کنفرانس بین المللی مهندسی محیط زیست.
Clarke, A. (2011). Key structural features for collaborative strategy implementation: a study of sustainable development/local agenda 21 collaborations. Management & Avenir, (10), 153-171.‏.
Do Chazel S,. (2010): “THE WORLD URBAN FORUM 2006 Vancouver” working group discussion paper internation center for sustainable cities.
Fahy, F., & Cinnéide, M. Ó. (2008). Developing and testing an operational framework for assessing quality of life. Environmental Impact Assessment Review, 28(6), 366-379.‏
Van Kamp, I., Leidelmeijer, K., Marsman, G., & De Hollander, A. (2003). Urban environmental quality and human well-being: Towards a conceptual framework and demarcation of concepts; a literature study. Landscape and urban planning, 65(1-2), 5-18.‏
Landry, C. (2000). Urban vitality: A new source of urban competitiveness. Archis, (12), 8-13.‏
Lansing,J. B. andR. W. Marans,(1969),"Evaluatilnof Neighborhood",J. of the American Institute of Planners,35.
Pacione, M. (2003). Urban environmental quality and human wellbeing—a social geographical perspective. Landscape and urban planning, 65(1-2), 19-30.‏
Monfared, S. M. H. H., Attarian, K., & Rahmani, M. Evaluation of sense of belonging and effective factors in the vitality of urban squares (Case Study, Enghelab Square Bushehr).‏
Timmer, V., & Seymoar, N. K. (2005, March). Vancouver Working Group Discussion Paper. In The World Urban Forum 2006.‏
Wheeler, S. M. (2013). Planning for sustainability: creating livable, equitable and ecological communities. Routledge.‏