ابراهیمزاده, عیسی, اسفندیاری مهنی, حمیده. (1397). بررسی نقش پیادهراههای شهری در توسعه گردشگری پایدار مطالعه موردی؛ خیابان 15 خرداد شهر تهران. نشریه گردشگری شهری, 5(3), 131-142.
پوراحمد, احمد, فرهادی, ابراهیم, قربانی, رامین, درودی نیا, عباس. (1397). تأثیر چشماندازهای شهری بر سلامت روان شهروندان (مطالعه موردی: مناطق 2 و 9 شهر تهران). فصلنامه شهر پایدار, 1(3), 17-33.
پورمختار، احمد. (1392). بررسی میزان پیادهمداری در خیابان چهارباغ اصفهان و تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی شهروندان. فصلنامه مطالعات شهر ایرانی اسلامی. 3 (11)، 100-91.
حاتمی، یاسر؛ ذاکرحقیقی، کیانوش.(1397). بررسی عوامل مؤثر در انتخاب فضای عمومی توسط شهروندان (مطالعه موردی: پیادهراه بوعلی سینا و اکباتان شهر همدان). مطالعات محیطی هفتحصار. 23، 94-81.
حبیبی, کیومرث, حقی, محمدرضا. (1397). مقایسه تطبیقی کیفیت پیادهراهها در ایران و خارج کشور با مدل ANP. معماری و شهرسازی ایران, 9(15), 5-19.
حسنپور, سحر. (1395). سنجش نابرابری فضایی سطح سلامت در استان قزوین با استفاده از تکنیک الکتره فازی. دوفصلنامه پژوهشهای بوم شناسی شهری, 7(14), 81-98.
حکیمیان, پانته آ. (1394). فضاهای شهری سلامت محور: ویژگیهای کالبدی تأثیرگذار بر چاقی افراد. معماری و شهرسازی آرمان شهر, 8(15), 215-224.
حکیمیان، پانته آ؛ گلکار، کورش؛ غفاری، علی(1393)، بعد سلامت طراحی شهری، نشریه صفه، (56)، 100-87.
عبدالهی, علیاصغر, شرفی, حجتالله, سلیمانیدامنه, مجتبی. (1398). سنجش مطلوبیت پیادهمداری بر اساس مؤلفههای کیفی پیادهروی (مطالعه موردی: مرکز تجاری شهرکرمان). نشریه جغرافیا و برنامهریزی, 23(67), 197-221.
فلاحمنشادی, الهام, حبیبی, سارا, روحی, امیر. (1391). پیادهراههای شهری، از ایده تا عمل؛ ارزیابی پیادهراه بازار شهر تهران. نامه معماری و شهرسازی, 5(9), 45-63.
ملکی، سعید؛ امیریفهلیانی، محمدرضا، مرادیمفرد، سمیرا، بوستانی، مجید. (1395). نقش مدل KANO در ارزیابی کیفیت فضاهای عمومی شهری با سنجش مؤلفههای مؤثر بر سطح سلامت و رفاه جوامع شهری. دو فصلنامه پژوهشهای منظر شهر.3(6)، 24-7.
نسترن, مهین, میرزایی, عنایت اله. (1394). تحلیل کمی عوامل موثر بر سلامتی به منظور تحقق اهداف برنامهریزی شهری و منطقهای مطالعه موردی: شهرستانهای استان اصفهان. آمایش محیط, 8(30), 39-61.
Frank, L. D., Andresen, M. A., & Schmid, T. L. (2004). Obesity relationships with community design, physical activity, and time spent in cars. American journal of preventive medicine, 27(2), 87-96.
Heath, G. W., Brownson, R. C., Kruger, J., Miles, R., Powell, K. E., Ramsey, L. T., & Task Force on Community Preventive Services. (2006). The effectiveness of urban design and land use and transport policies and practices to increase physical activity: a systematic review. Journal of Physical Activity and Health, 3(s1), S55-S76.
Jackson, L. E. (2003). The relationship of urban design to human health and condition. Landscape and urban planning, 64(4), 191-200
King, K. (2013). Neighborhood walkable urban form and C-reactive protein, Preventive medicine, 57(6), 850-854.
Leyden, K. M. (2003). Social capital and the built environment: the importance of walkable neighborhoods. American journal of public health, 93(9), 1546-1551.
Litman, T. A. (2017). Economic value of walkability. Victoria Transport Policy Institute.
Rebecchi, A., Buffoli, M., Dettori, M., Appolloni, L., Azara, A., Castiglia, P., & Capolongo, S. (2019). Walkable Environments and Healthy Urban Moves: Urban Context Features Assessment Framework Experienced in Milan. Sustainability, 11(10), 2778.
WHO (1994). Constitution of the World Health Organization, in: WHO Basic Documents. 46th edition. Word Health Organization, Geneva.194P.
Zhou, H., He, S., Cai, Y., Wang, M., & Su, S. (2019). Social inequalities in neighborhood visual walkability: Using Street View imagery and deep learning technologies to facilitate healthy city planning. Sustainable Cities and Society, 10160.