اداره کل منابع طبیعی استان گیلان، نقشههای 1:25000استان گیلان و شهرستان رشت.
اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گیلان، واحد آمار و اطلاعات.
اکبری، صادق، بکا، حمیده، تقی زاده، فاطمه، رحمانی، محمدتقی، رهنما، اسماعیل، فاتحی، حامد، خانزاده محتشمی، سعید، (1391) و (1395)، سالنامه آماری استان گیلان سال 1390و 1394، چاپ-اول، انتشارات معاونت برنامهریزی و اشتغال استانداری گیلان، رشت.
آقاجانی، حمید، ازکیا، مصطفی (1394). تحلیل جامعه شناختی تاثیرات گردشگری بر توسعه منطقه ای استان گیلان(مورد مطالعه: شهرستان رشت). مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران، سال هفتم، شماره4، ص 7-28.
پندی، کیوان (1387). رشت در آیینه تاریخ. رشت: کتیبه گیل.
جمعه پور، محمود، حاتمینژاد، حسین، شهانواز، سارا (1391). بررسی وضعیت توسعه پایدار شهرستان رشت با استفاده از روش جای پای اکولوژیک، پژوهشهای جغرافیای انسانی، دوره 45، شماره4، ص 208-191.
حاتمینژاد، حسین، عیوضلو، داود (1395). توسعه گردشگری در ایران. تهران: انتشارات مهکامه.
حافظ نیا، محمدرضا (1389). مقدمه ای بر روش تحقیق در علوم انسانی(چاپ هفدهم). تهران: انتشارات سمت.
حقدوست، سکینه (1390). بازسازی محلههای قدیمیشهر رشت به منظور توسعه جاذبههای گردشگری(مطالعه موردی محله ساغریسازان). پایان نامه جهت اخذ درجه کارشناسی ارشذ جغرافیا و برنامهریزی توریسم. دانشگاه آزاد اسلامیواحد رشت. شهرور 1390.
دیناری، احمد(1384). گردشگری شهری در ایران و جهان. مشهد، دانشگاه فردوسی.
ساسانپور، فرزانه (1390). مبانی پایداری توسعه کلانشهرها با تاکید بر کلانشهر تهران. تهران: انتشارات مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران.
شهانواز، سارا (1391). بررسی پایداری توسعه منطقه شهری رشت با استفاده از روش جای پای اکولوژیک. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته برنامهریزی توسعه منطقه ای. دانشکده علوم اجتماعی. دانشگاه علامه طباطبایی. تهران.
قربانپورچالشتری، سمیرا (1395). پیوست فرهنگی گردشگری شهر رشت. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته ایران شناسی(گرایش عمومی). دانشگاه گیلان.
قرخلو، مهدی، حاتمی نژاد، حسین، باغوند، اکبر، یلوه، مصطفی، (1392). ارزیابی پایداری توسعه ی شهری با روش جای پای اکولوژیکی (نمونه ی موردی: شهر کرمانشاه). پژوهشهای جغرافیای انسانی، شماره ی 2، ص105-120.
کیوان شکوه، بهشته (1395). شناسایی و اولویت بندی توانمندیهای گردشگری شهر همدان. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته مدیریت جهانگردی، موسسه آموزش عالی غیردولتی غیرانتفاعی علامه قزوینی، چاپ نشد.
موحد، علی(1386). گردشگری شهری. اهواز: دانشگاه شهید چمران اهواز.
میری، روح اله (۱۳۹۴). بررسی پایداری گردشگری در شهرستان اردبیل بااستفاده از مدل جاپای اکولوژیک، کنفرانس بین المللی توسعه با محوریت کشاورزی، محیط زیست و گردشگری، تبریز.
ویلیامز، استیون، ترجمه: ضیایی، محمود (1390). جغرافیای گردشگری. تهران: مرکز چاپ و انتشارات دانشگاه پیام نور.
Castellani, V, Sala, S (2008). Ecological footprint: a way to assess the impact of tourists’ choices at the local scale. WIT Transactions on Ecology and the Environment, Vol 115, pp 197-206.
Huiqin, LI, Linchun, HOU (2011). Evaluation on Sustainable Development of Scenic Zone Based on Tourism Ecological Footprint: Case Study of Yellow Crane Tower in Hubei Province, China. Energy Procedia 5, pp 145–151.
Lin, D. Hanscom, L. Martindill, J. Borucke,M. Cohen,L. Galli,A. Lazarus,E. Zokai,G. Iha,K. Eaton, D. Wackernagel. M. (2017), Working Guidebook to the National Footprint Accounts. Oakland: Global Footprint Network.
Phumalee, U, Tanakanjana Phongkhieo, N, Emphandhu, D, Bejranonda, S (2018), Touristic ecological footprint in Mu Ko Surin National Park, Kasetsart Journal of Social Sciences, 39, pp 1-8.
Tiana, Meirong, Gaoa , Jixi, Zhengb, Zhirong, Yanga, Zhaoping (2012). The Study on the ecological footprint of rural solid waste disposal-example in Yuhong District of Shenyang, The 7th International Conference on Waste Management and Technology, Procedia Environmental Sciences 16, pp 95–101.
Wackernagel, M, (2009), The ecological footprint the underlying science, ‘Beyond GDP, Bruxelles, April 2, pp59.
www. fao. org
www. sdi. mpogl. ir
Zhiying, G, Cuiyan, L, (2011), Empirical Analysis on Ecological Footprint of Household Consumption in China, Elsevier Ltd Energy Procedia 5, pp2387-2391.