Explaining the Patterns in Contemporary Iranian Architecture After the Revolution; From the Perspective of the Interaction of Originality and Innovation With emphasis on the geography of Iran

Authors

1 Ph.D. candidate of Architecture, Islamic Azad University, Jolfa International Branch, Art and Architecture Department, Jolfa, Iran.

2 Faculty Member of Architecture and Urbanism Department, Islamic Azad University, Maragheh Branch, Maragheh, Iran

3 Faculty Member of Architecture Department, Islamic Azad University, Jolfa International Branch, Jolfa, Iran.

Abstract

The current study aims to explain the patterns in the contemporary architecture of Iran after the revolution in terms of the interaction of originality and innovation. As the architectural revelation of every country in a historical series leads to the improvement and advancement in the level of a country’s architecture, it can also cause an improvement in the latent aspects of architecture in terms of originality and innovation and historical interaction with its vernacular and past architecture. Following the fact that after the victory of the Islamic Revolution, the beginning and movement of architecture in terms of changing the previous approach to a new attitude, therefore, evaluation of the level of innovation and interaction with its past architecture in terms of following the themes of originality, while changing the previous approach to the contemporary architecture after the revolution is one of the main criteria and goals of the paper. The research method is meta-analysis and deductive-reasoning. Research results show with the growth of past identity seeking in contemporary architecture, the topic of interaction and originality in the form of man and his cultural dimensions in post-revolution architecture becomes more manifested and visible and Westernism as a foreign culture has been suppressed and most of the remarkable works have an indigenous cultural mentality and identity prominence.

Keywords

References

احسان رسولی،ایرج اعتصام، مهرداد متین (1400)، تأثیر سبک‌ها، پارادایم‌های حاکم بر جامعه بر شکل گیری فرم درمعماری (دوره معاصر ایران)، در حال انتشار
بحرینی، سید حسین، 1388، تحلیل مبانی نظری طراحی شهری معاصر، چاپ دوم، جلد 1، تهران، دانشگاه تهران.
برولین، برنت سی، 1383، معماری زمینه‌گرا (سازگاری ساختمان‌های جدید با قدیم)، ترجمه راضیه رضازاده، اصفهان، نشر خاک.
برولین، برنت سی، 1383، معماری زمینه‌گرا (سازگاری ساختمان‌های جدید با قدیم )، ترجمه راضیه رضازاده، اصفهان، نشر خاک.
جواهریان، فریار، 1387، نماد دو پهلو/برج شهیاد/میدان آزادی، ترجمه آزیتا ایزدی، مجله معمار، شماره 51، صص 32-40.
حسینی تازه‌آبادی، سیده معصومه، مهدی اخترکاوان، سپیده سورتیجی و راضیه باقری‌زاده، ۱۳۹۳، بررسی مفاهیم معماری زمینه‌گرا و رابطه آن با معماری پایدار با رویکرد اقلیمی، کنفرانس بین‌المللی روش‌های نوین طراحی و ساخت در معماری زمینه‌گرا، تبریز، دپارتمان معماری و شهرسازی انیستیتو مقاو‌م‌سازی لرزه‌ای ایران.
رازقی، محمد، علی بهنام والا و هادی محمودی‌نژاد، ۱۳۹۶، بررسی نقش معماری زمینه‌گرا در طراحی موزه با توجه به قابلیت‌های محیطی، کنفرانس بین‌المللی عمران، معماری و شهرسازی ایران معاصر، تهران، دانشگاه اسوه، تهران، دانشگاه شهید بهشتی.
شاه تیموری، یلدا، مظاهریان، حامد، 1391، رهنمودهای طراحی برای ساختارهای جدید در زمینه‌ی تاریخی، نشریه هنرهای زیبا، معماری و شهرسازی، دوره 17، شماره 4.
علی توبچی ثانی، محمود محمدی  ، سعید خزایی  (1398)، به سوی برنامه ریزی در عصر جدید؛ مطالعه تطبیقی برنامه ریزی شهری و منطقه ای با آینده پژوهی، دوره 9، شماره 3 - شماره پیاپی 35، صفحه 665-683
علیرضا عظیمی حسن آبادی، سعید تیزقلم زنوزی، محسن کاملی (1399)، تبیین راهبردهای جدید رسانه‌ای در معرفی معماری بومی مناطق جغرافیایی-اقلیمی ایران بر اساس مدل تحلیل محتوای نشریات تخصصی، دوره 10، شماره پیاپی 39، صفحه 805-819
قهرمانی، ندا، بهزاد وثیق و سجاد دامیار، ۱۳۹۴، زمینه‌گرایی فرهنگی، راهکاری برای دستیابی به الگوهای هویت‌بخش در طراحی داخلی (نمونه موردی: معماری بومی کرمانشاه)، کنفرانس بین‌المللی انسان، معماری، عمران و شهر، تبریز، مرکز مطالعات راهبردی معماری و شهرسازی.
کامل‌نیا، حامد، 1384، هویت‌زدایی در معماری، مجله آبادی، شماره 48.
گل‌محمدی، احمد،1381، جهانی شدن، فرهنگ، هویت، تهران، انتشارات نی.
مرتضی نیک فطرت کردمحله، حسین ذبیحی ، آزاده شاهچراغی  (1398)، روایتِ مکان در آثار معماران معاصر از منظر ادبیات تطبیقی فلسفه و معماری با رویکرد پدیدارشناسی (نمونه موردی: موزه هنرهای معاصر تهران)، دوره 10، شماره پیاپی 37، صفحه 813-834
مهدوی‌نژاد، محمدجواد، خبری، محمدعلی و عسگری مقدم، رضا، 1389، تجدید حیات‌گرایی و معماری معاصر ایران در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مجله شهر ایرانی اسلامی.
نقوی، پویان، کیانی، مصطفی، 1397، تبیین رابطه معماری بومی و زمینه‌گرایی، فصلنامه علمی مرمت و معماری ایران، سال نهم، شماره 18.
هاتفی، بهزاد، فرحی‌نیا، امیرحسین، 1393، بررسی الحاقات جدید به ساختمان قدیمی‌تر، از دیدگاه تطابق با زمینه، اولین کنفرانس بین‌المللی روش‌های پیشرفته ساخت در معماری زمینه‌گرا، تبریز، ایران.
هاشمی، سیدرضا، 1388، بانی، مسعود، معماری معاصرایران، (در تکاپوی بین سنت و مدرنیته)، نشر هنر معماری قرن.
Mahdavinejad, MJ. 2006, Stylistic trends of contemporary, Abadi, 52.
NSW Heritage Office and the Royal Australian Institute of Architects, 2005, 15.
Pourjafar, M.& Mahmoodinejad, H., 2012, Essay on Iran Architecture Division, Abadi, 2.
Rapoport,A., 1977, Human Aspects of Urben form.New York:Pergamon press.
Waterhouse, Alan, 1993, Boundaries of the City: The Architecture of western Urbanism. Toronto: University of Toronto Press.
Geography (Regional Planning)
Volume 11, Issue 44
September 2021
Pages 473-487

Files

Share

How to cite

Statistics