بمانیان، م و امینی، م. 1390. بررسی شاخصهای مؤثر در شکلگبری تعادل در معماری مسلمانان) نمونه موردی: مسجد جامع اصفهان (. فصلنامه مطالعات شهر ایرانی. شماره 5. پائیز90. صص17-27.
بمانیان، م. جلوانی، متین. ارجمندی، سمیرا. 1395. بررسی ارتباط میان پیکربندی فضایی و حکمت در معماری اسلامی مساجد. دو فصلنامه مطالعات ایران. بهار و تابستان95. شماره95. ص143.
پیرنیا، م. 1392. سبک شناسی معماری ایران-مساجد، مجموعه معماری ایران، دوره اسلامی. تهران: انتشارات سمت. صص249-304.
توکلیان، ز، بهمنی کازرونی، س، 1394. بررسی چگونگی انتظام در مساجد شیراز. فصلنامه پژوهشهای معماری اسلامی. شماره 8. پائیز94. سال سوم. ص90.
حسینمردی، ح و مروجی، ن. 1386. نگاهی به مساجد معاصر جهان. تهران: مجله آبادی، 54.
حمزهنژاد، م. و عربی، م. 1393. بررسی اصالت اسلامی ایرانی در مساجد نوگرایی معاصر، مطالعه موردی: طرح مسجد چهار راه ولی عصر (عج). تهران: فصلنامه مطالعات شهر ایرانی-اسلامی، پانزدهم. ص48.
خاکی، غ. 1378. روش تحقیق با رویکرد پیاننامه نویسی. تهران: وزارت فرهنگ و آموزش عالی، مرکز تحقیقات علمی کشور: کانون فرهنگی، انتشارات درایت. صص 310-335-395.
سلطانیفرد، هد و سیدمرادی، ز. 1395. دگرگونی جایگاه مسجد جامع در پیکربندی فضایی شهر اسلامی(مطالعه موردی: مسجد جامع سبزوار). فصلنامه پژوهشهای معماری اسلامی. شماره11. تابستان95. سال چهارم. ص 108.
کیانی، م. 1393. معماری ایران (دوره اسلامی). تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها(سمت). صص 4-57.
گروت، ل. و وانگ، د. 1386. روشهای تحقیق در معماری. ترجمه: علیرضا عینیفر. تهران: انتشارات دانشگاه تهران. صص341-373.
مهدینژاد، م. مشایخی، م. و بهرامی، م. 1393. الگوی طراحی مسجد در معماری معاصر. تهرا: فصلنامه پژوهش های معماری اسلامی. شماره پنجم، صص3-19، زمستان93، سال دوم.
هیلن براند، ر 1387. معماری اسلامی. ترجمهی: باقر آیتالله زاده شیرازی. تهران: روزنه.