Providing a model for empowering human resources in line with responding to environmental crises and in line with regional planning

Authors

1 Department of Government Management, Shoushtar Branch, Islamic Azad University, Shoushtar, Iran.

2 Department of Government Management, Yasouj Branch, Islamic Azad University, Yasouj, Iran.

3 Department of Executive Management, Ahvaz Science and Research Branch, Islamic Azad University, Ahvaz, Iran.

Abstract

Empowerment is a concept that has attracted a lot of attention in recent years. Empowerment in today's growing and unpredictable world is becoming a fundamental issue that grants a certain degree of independence and responsibility to human resources. This study aims to provide a model of human resource empowerment in In order to respond to environmental crises, it was done at Jundishapur University of Medical Sciences, Ahvaz. In this research, which is fundamental-applied in terms of purpose and descriptive in terms of method, first by reviewing previous researches in the field of human resources empowerment, with the help of the multi-combination approach of three categories of individual, organizational and environmental factors affecting the empowerment of human resources in line with accountability to environmental crises in Jundishapur University of Medical Sciences Ahvaz and its components were extracted. Further, by conducting interviews with experts, the conceptual model of the research was presented. The experts included 20 university employees familiar with empowerment. Using the researcher-made questionnaire, the conceptual model was tested. The reliability of the questionnaire was checked using Cronbach's alpha and content and construct validity based on the opinions of professors and confirmatory factor analysis. The statistical population is 10,000 people, according to Morgan's table, a sample size of 373 people was selected randomly. After appropriate fitting of measurement models, structural and general models, the results indicated that all three factors are effective on human resource empowerment, among which individual factors have the most and environmental factors have the least influence.

Keywords

References

افرازی، اطهر. (1398). ارائه روش برای ارتقاء قابلیت منابع انسانی با رویکرد مدیریت دانش، دومین کنفرانس بین المللی مدیریت، مهندسی صنایع، اقتصاد و حسابداری.
بازیاری، رویا. خسروی­پور، بهمن. (1399). بررسی موانع فراروی کاربست نظام مدیریت دانش، نشریه مطالعات کاربردی در علوم مدیریت و توسعه، سال پنجم، شماره 3، صفحات 25-32.
جمشیدی، صبر. همتیان، هادی. دانایی، ابوالفضل. (1399). ارائه مدل توسعه و توانمندسازی منابع انسانی با رویکرد خدمت­رسانی در راستای توسعه منطقه­ای، فصلنامه علمی و پژوهشی، نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، سال سیزدهم، شماره اول، صفحه576-592.
حسینی، سیدتقی.(1392). بررسی عوامل سازمانی موثر بر توانمندسازی نیروی انسانی در معاونت توسعه وزارت جهاد کشاورزی، فصلنامه علمی – پژوهشی مدیریت آموزشی، سال پنجم، شماره یک، صفحات 36-52.
خمر، غلامعلی. رخشانی، امین الله. (1392). نقش راهکار­های مدیریت بحران در جهت کاهش خسارات ناشی از زلزله، فصلنامه جغرافیا و توسعه، سال سیزدهم، شماره 41، صفحات 148-160.
دقیقی اصلی، هاشم. شاهرودی، کار. میربزگ کار، سید مظفر. رحمتی، یلدا. (1399). شناسایی و رتبه­بندی عوامل مؤثر بر توانمندسازی نیروی فروش در صنعت بیمه، مجله توانمندسازی سرمایه انسانی، دوره 2، شماره4، زمستان 1399، صص 331-337.
رخشانی، جاوید؛ برومند، منیره (1400). تاثیرتوانمندسازی روان‌شناختی کارکنان بر بحران‌سازمانی در مواجهه با پدیده کووید 19؛ با تاکید برنقش میانجی معنویت سازمانی، کنکاش مدیریت و حسابداری پاییز 1400 - شماره 2.
ساوه درودی، مصطفی. جامعی، مجتبی. (1394). بازشناسی مفهوم بحران و نقش فرایند تصمیم سازی در کنترل بحران سازمانی، دانش ارزیابی، سال هفتم، شماره 24.
سعیدی­پور، بهمن، محمدی پور، عباس. (1399). بررسی مدل­ها و الگوهای توانمندسازی نیروی انسانی در سازمان­ها، پژوهشنامه مدیریت و مهندسی صنایع سال دوم، شماره 2، صفحه 41.
عباس­پور، عباس. بدری، مرتضی. (1394). رابطه بین توانمندسازی روانشناختی و عوامل موثر بر بهره­وری منابع انسانی، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، سال بیست و چهارم شماره 79، صفحات 74-100.
عباس ­نژاد، محمدحسین. (1395). الگوی توانمندسازی منابع انسانی ناجا (مدیران و فرماندهان)، رساله دکتری، دانشگاه علامه طباطبایی.
عبدالمنافی، سعید. غفاری، نرگس. حسن­زاده، نسیم. (1395). بررسی رابطه بین توانمند­سازی و سطح عملکرد در سازمان ملی استاندارد، فصلنامه مطالعات مدیریت و حسابداری، دوره 2، شماره 1، صفحات 212-293.
عبدالهی، بیژن. نوه ابراهیم، عبدالرحیم. (1385). توانمندسازی کارکنان: کلید طلایی مدیریت منابع انسانی، ویرایش، تهران.
فرهادی، علی. صادقی، امیر. (1395). الزامات توسعه منابع انسانی سازمان­های نظامی در افق 1410 و تأثیر آن بر توسعه دفاعی، آینده پژوهی دفاعی، سال اول، شماره 3، صفحات 36-58.
کوهی زاده، مجتبی، (1399)، تاثیر رابطه آموزش بر توانمند سازی کارکنان در مدیریت شهری،کنفرانس بین المللی مدل ها و تکنیکهای کمی در مدیریت، دانشگاه قزوین.
گودرزی، احمد. فتاحی بیات، غلامرضا. میرجمالی، منیر. مشیدی، محیا. گودرزی، محمدرضا.(1394)، بررسی متغیرهای تاثیرگذار بر توانمندسازی کارکنان، کنفرانس بین الملل مدیریت و علوم انسانی، آذرماه 1394.
مؤدنی، فاطمه­ زهرا. بشارتلو، طیبه. قره جانلو، مریم، جوان، زهرا. (1394). مدیریت بحران، کنفرانس بین المللی مدیریت و علوم اجتماعی، دبی- آمارات.
میرصفیان، حمیدرضا. راسخ، نازنین. (1397). تدوین الگوی اثر توانمندسازی روانشناختی کارکنان بر مدیریت بحران با توجه به نقش مدیریت تغییر در ادارات ورزش و جوانان استان اصفهان، مدیریت منابع انسانی در ورزش، سال شش، شماره یک، صفحه 51-67.
میرمحمدی، سید محمد. حسین پور، داود. قاسمی بنابری؛ حمیدرضا. (1393). عوامل کلیدی موفقیت توانمندسازی کارکنان، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، سال بیست وپنجم، شماره 83،  صفحات 93 -11.
نقوی، سیدعلی. اسعدی، میرمحمد. میرغفوری، سید حبیب الله. (1394). الگوی معنویت سازمانی در آموزش عالی مبتنی بر آموزه­های اسلامی، فصلنامه علمی – پژوهشی مدیریت اسلامی، سال 23، شماره 2، صفحه 157.
هاشمی، سیدحامد.  پورامین­زاده، سعیده. (1390). چالش­های فراروی توسعه منابع انسانی و راهکاری برای رفع آن، ماهنامه اجتماعی، اقتصادی، علمی و فرهنگی، شماره 136 ، صفحه 1.
Booth. S., A., (1993). Crises Management Strategy. London: Routledge.
Boudrias, J. and brunet, L; Savoie, A. and Plunier, P, (2010), Empowering Employees: The moderating role of perceived organizational climate and justice, Canadian Journal of Behavioural science, Vol. 42, No. 4, 2010,.201-211
Bues, H. (2013). Social development of adults married and single. Journal of Personality, 4(1), pp: 19-39
Carnevale, J., Hatak, I. (2020). Employee adjustment and well-being in the era of COVID-19: Implications for human resource management. Journal of Business Research, 216, 183-187.
Grove, P.B. (ed), (1971). Webster s Third New International Dictionary of the English Language unabridged. Springfield, MA, G&C Merriam p.744
Hermann, C. F. (2006) "Some consequences of crisis which limit the viability of organizations ", Administrative Science Quarterly, 8, 61-82.
Robbins, T.L.  Crino, M.D.  Fredendall, L.D.  (2002). an Integrative Model of the Empowerment Process, Human Resource Management Vol. 12 N.1, pp.419 -443
Roberts R. (2009).crisis management –An outline for survival.vol 10.p: 50.
Gandz, J. (1990), the employee empowerment era, Business quarterly, p.17.
Sahay, B.S. (2005). Multi Factors Productivity Measurement Model for ServiceOrganization, Internatinal Journal of Productivity and Performance Management, Vol.54, No.1, PP.7-22.
Spreitzer, G.M. (1996). Social Structural Characteristics of Psychological Empowerment. Academy Of Management Journal, 39, PP 483–514.
Spreitzer, G. M. and Doneson, D. (2008). Musings on the past and future of employee empowerment in Cummings. (end), Handbook of Organization Development, Publication, Los Angeles,pp.311-24.
Yang, Seung-Bum and Choi, Sang, (2009). Employee Empowerment and Team Performance. Team Performance Management, 1(5)289 –301.

Files

Share

How to cite

Statistics