اداره کل منابع طبیعی استان گیلان، نقشه‌های 1:25000 استان گیلان و شهرستان لاهیجان،
اصلاح عربانی، ابراهیم (1374). کتاب گیلان. تهران: انتشارات گروه پژوهشگران ایران،
اکبری]... و دیگران[(1391). سالنامه آماری استان گیلان سال 1390. رشت: انتشارات معاونت برنامه‌ریزی و اشتغال استانداری گیلان،
بارو، سی جی (1376). توسعه پایدار، مفهوم ارزش و عمل. ترجمه سید علی بدری،، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره 44، صص 43-67.
پاپلی یزدی، محمدحسین؛ وابراهیمی، محمدرضا (1381). نظریه‌های توسعه روستایی. تهران: انتشارات سمت،
تقی زاده]... و دیگران[(1390). اطلس گزیده‌های آمارهای استان گیلان 1388. رشت: انتشارات معاونت برنامه‌ریزی استانداری گیلان،
تیموری، ایرج، سالاروندیان، فاطمه، زیاری، کرامت الله (1393). ردپای اکولوژیک گاز دی اکسید کربن سوخت‌های فسیلی شهر شیراز. فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، شماره 112، صص 193-204.
ساسانپور، فرزانه (1390). مبانی پایداری توسعه کلانشهرها با تاکید بر کلانشهر تهران. تهران: انتشارات مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهرتهران،
سرایی، محمدحسین، زارعیفرشاد، عبدالحمید (1390). بررسی پایداری منابع بوم شناختی با استفاده از شاخص جای پای بوم شناسی: موردایران. مجله جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، شماره پیاپی 41، شماره 1، صص 97-106.
شهانواز، سارا، دلیری، حسن (1391). ارزیابی جای پای اکولوژیک حمل و نقل شهرستان رشت. دوازدهمین کنفرانس بین المللی مهندسی حمل و نقل و ترافیک، صص 1-9.
شهانواز، سارا (1391). بررسی پایداری توسعه منطقه شهری رشت با استفاده از روش جای پای اکولوژیک. پایان نامه کارشناسی ارشد رشته برنامه‌ریزی توسعه منطقه‌ای. دانشکده علوم اجتماعی. دانشگاه علامه طباطبایی. تهران
شیخ اعظمی، علی، دیوسالار، اسدالله (1389). بررسی مقایسه ایی اثر بخشی جاپای اکولوژیکی در کشورهای اسلامی جنوب غربی آسیا وکشورهای صنعتی غربی. مجموعه مقالات چهارمین کنگره بین المللی جغرافی دانان جهان اسلام، صص 1-14.
عربی یزدی، اعظم، علیزاده، امین، محمدیان، فرشاد (1387). بررسی ردپای اکولوژیک آب در بخش کشاورزی ایران. نشریه آب وخاک (علوم وصنایع کشاورزی)، جلد 23، شماره 4، صص 1-15.
فریادی، شهرزاد، صمدی، پریماه (1389). تعیین تناسب بهینه استفاده از انواع شیوه‌های حمل ونقل با هدف کاهش جای پای اکولوژیک در شهرتهران. مجله محیط شناسی، شماره 54، صص 97-108.
قرخلو، مهدی، حاتمی نژاد، حسین، باغوند، اکبر، یلوه، مصطفی (1392). ارزیابی پایداری توسعه‌ی شهری با روش جای پای اکولوژیکی (نمونه‌ی موردی: شهرکرمانشاه). پژوهش‌های جغرافیای انسانی، دوره‌ی 45، شماره‌ی 2، صص 105-120.
کاپلان، دیویداچ -وویلر، جیمزا -وهالووی، استیون آر (1391). جغرافیای شهری. ترجمه حسین حاتمی نژاد و عبدالمطلب برات نیا، تهران: انتشارات سمت،
گودرزی، مسعود (1379). توسعه پایدار منابع زیستی، مطالعه موردی حوزه سد کرخه. فصلنامه علمی سازمان حفاظت محیط زیست، شماره 30، صص 52-55.
معاونت امور برق و انرژی، دفتر برنامه‌ریزی کلان برق و انرژی وزارت نیرو (1393). ترازنامه انرژی سال 1391. تهران: وزارت نیرو،
معاونت برنامه‌ریزی و اشتغال، دفتر آمار و اطلاعات و GIS استانداری گیلان (1392). فرهنگ آبادی‌های شهرستان لاهیجان: سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390. رشت: استانداری گیلان،
Bagliani, M., Galli, A., Niccolucci, V., Marchettini, N. (2008). Ecological footprint analysis applied to a sub-national area: The case of the Province of Siena (Italy). Elsevier Ltd: journal of Environmental management, 86, 354-364.
Ewing, B., Moore, D., Goldfinger, S., Oursler, A., Reed, A., Wackernagel, M. (2010). Ecological footprint atlas. Global Footprint Network, Oakland, California, United States of America,113.
Wackernagel, M. (2009), The ecological footprint the underlying science, ‘Beyond GDP, Bruxelles, April 2, 59.
WWF (2002): Living Planet Report.
WWF (2014): Living Planet Report, enter for sustainability studies Switzer land.
Zhiying, G., Cuiyan, L. (2011). Empirical Analysis on Ecological Footprint of Household Consumption in China, Elsevier Ltd Energy Procedia 5, 2387-2391.
', './data/jgeoq/coversheet/cover_en.jpg'))