تیموری، راضیه، شهریور روستایی، اصغری زمانی، اکبر و محسن احدنژاد (1392) ارزیابی تناسب فضایی – مکانی پارک‌های شهری با استفاده از GIS (مطالعه موردی: پارک‌های محله‌ای منطقه 2 شهرداری تبریز): مجله فضای جغرافیایی، سال دهم، شماره 30.
حبیبی، کیومرث: رحیمی کاکه جوب، آرمان: و عبدی، محمدحامد (1392) ارزیابی جاپای بوم شناختی وسایل حمل و نقل شهری: رویکردی نوین به منظور برنامه ریزی حمل و نقل پایدار، نمونه موردی شهر ارومیه، مجله آمایش جغرافیایی فضا: فصلنامه علمی –پژوهشی دانشگاه گلستان، سال دوم/ شماره مسلسل پنجم/ پاییز 1391.
حسین زاده دلیر، کریم، (1383)، برنامه ریزی ناحیه‌ای، انتشارات سمت، تهران.
رکن الدین افتخاری، عبدالرضا: مهدوی، داوود: و پورطاهری، مهدی (1394) ارزیابی پایداری گردشگری در روستاهای تاریخی – فرهنگی ایران با تاکید بر پارادایم توسعه پایدار گردشگری، فصلنامه مطالعات گردشگری شماره 14.
زنگی آبادی، علی، احمدیان، مهدی: کرمی، محمد (1393) تحلیل فضایی شاخص‌های توسعه منطقه‌ای یا بهره گیری تلفیقی از تکنیک‌های تصمیم گیری چند شاخصه، مورد پژوهش: استان کردستان، دو فصلنامه پژوهشهای بوم شناسی شهری، دوره پنجم، شماره 1، پیاپی 9، صص 96- 83.
سایت استانداری آذربایجان شرقی، (www. Ostan – as. gov.ir)
قنبری، ابوالفضل: زلفی، علی و محمد جواد نوروزی (1392)، ارزیابی فضایی پراکنش جمعیت و توزیع خدمات در مناطق شهری تبریز و با استفاده از مدل‌های TOPSIS و SAW) فصلنامه جغرافیا (برنامه ریزی منطقه‌ای، سال سومو، شماره دوم، صص 70- 51.
قنبری، ابوالفضل، (1394)، تحلیلی بر مکانیابی مسکن مهر شهر تبریز، نشریه علمی پژوهشی جغرافیا و برنامه ریزی، سال 20، شماره 55، بهار 1395، صص 254- 229.
مرکز آمار ایران (1395) نتایج عمومی سرشماری عمومی نفوس و مسکن ایران.
مضطرزاده، حامد و حجتی، وحیده، (1393)، تحلیلی بر روند شکل گیری پارادایم توسعه شهری پایدار با تاکید بر جریان‌های زیست محیطی، دو فصلنامه پژوهشهای منظر شهر.
Rees, W. E. (2003). Impending sustainability? The ecological footprint of highereducation. Planning for Higher Education, 31, 88-98.
Rees, W.E. (1992). Ecological footprints and appropriated carrying capacity: What urban economics leaves out. Environment and Urbanisation, 4(2), pp.121-30.
Rees, W.E. 2013. Ecological Footprint, Concept of. Encyclopedia of Biodiversity (Second Edition), pp.701-13.
Ryu, H.C. (2005). Modeling the Per Capita Ecological Footprint for Dallas County, Texas: Examing Demographic, Environmental Value, Land-use, And Spatial Influences. Dissertation of P.H.D. Texas University. 18.
Parker, P. (2013). An environmental measure of Japan’s economic development: the ecological footprint. Geographiche Zeitschirft, 86, 106-119.
Folke, C., Jasson, A., Larsson, J., & Costanza, R. (2013). Ecosystem
appropriation by cities. Ambio, 26, 167-172.
Van Kooten, G, & C, Bulte, E.H. (2015). The ecological footprint: useful science or politics. Ecological Economics, 32, 385– 389.
Wackernagel, M., & Yount, J. D. (2000). Footprints for
sustainability: the next steps. Environment, Development and
Sustainability, 2, 21-43.
Wackernagel, M., McIntosh, J., Rees, W. E., & Woollard, B. (1993).
How big is our ecological footprint? A handbook for estimating a community’s appropriated carrying capacity. Draft. The UBC Task Force on Healthy and Sustainable Communities, the University of British Columbia.
Wolfe, V. L. (2001). A survey of the environmental education of
students in onenvironmentalmajors at four-year institutions in the USA. International Journal ofSustainability in Higher Education, 301- 315.
WWF (World Wildlife Fund). (2002). Living planet report 2002.
', './data/jgeoq/coversheet/cover_en.jpg'))
