راهکارهای توسعه صنعت گردشگری پایدار تبریز مبتنی بر مؤلفه‏ های منطقه‏ ای

نوع مقاله : مقاله های برگرفته از رساله و پایان نامه

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری تخصصی جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران

2 استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مزند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران

3 جغرافیا و برنامه ریزی شهری،علوم انسانی،محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

چکیده

هدف این مقاله، بررسی دقیق عوامل موثر بر گردشگری پایدار شهر تبریز به‏ خصوص از جنبه سیستم‏ های منطقه‏ ای نوآوری می‏ باشد. با توجه به مولفه‏ های منطقه‏ ای تاثیرگذار در امر گردشگری، روش این تحقیق بر اساس تکنیک دلفی می ‏باشد که در سه مرحله از نظرات و پیشنهادهای خبرگان استفاده شده است. برای این کار از 25 نفر از متخصصان حوزه ‏های تاثیرگذار گردشگری تبریز بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان می‏ دهد، تبریز با توجه به دارا بودن پتانسیل‏ های متعدد از جمله مراکز تاریخی، جاذبه‏ های طبیعت، وجود شخصیت‏های علمی، ادبی و مذهبی، و ثبت برخی از اماکن و صنایع آن در فرم جهانی، از معیارهای لازم برای گردشگری پایدار در آینده برخوردار است. اقدامات صورت گرفته برای پایدارسازی گردشگری در تبریز در حد مناسب می ‏باشد و تبریز 1404 به عنوان یک سرآغاز برای توسعه گردشگری پایدار و مدرن‏سازی تبریز برای افق‏های دور مطرح می‏گردد. آمادگی همه جانبه شهر با توجه به معیارهای زیستی، محیطی، ارزشی، و انسانی پایدارسازی گردشگری، و فرهنگ‏سازی و ارتقاء دانش و بینش شهروندی برای باورسازی توریسم از مهم‏ترین راهکارهای توسعه گردشگری می‏ باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Strategies for the development of Tabriz sustainable tourism industry based on regional components

نویسندگان [English]

  • vahid khoshalhan 1
  • karim hoseinzade dalir 2
  • Hossein Nazmfar 3
1 Department of Geography and urban planning, Marand Branch, , Islamic Azad university, Marand, Iran
2 Professor, Department of Geography and Urban Planning, Mazand Branch, Islamic Azad University, Marand, Iran
3 Geography and Urban Planning, Humanities, Mohaghegh Ardabili, Ardabil, Iran
چکیده [English]

The purpose of this article is careful review the factors affecting the sustainable tourism of Tabriz especially in terms of Regional Innovation Systems (RIS). Due to the influential regional components in tourism, the methodology of this research is based on the Delphi technique, which has been devoted to explaining the comments and suggestions of the experts in three stages. For this purpose, 25 experts from the influential tourism areas of Tabriz have been used. The results of this research indicate that Tabriz with having multiple potentials including historical centers, nature attractions, scientific, literary and religious characters, and the registration of some of its regions and industries in the global form, It has the necessary criteria for sustainable tourism in the future. The measures taken to stabilize tourism in Tabriz are appropriate and Tabriz 1404 is considered as a beginning for the development of sustainable tourism and the modernization of Tabriz for the distant horizons. Comprehensive readiness of Tabriz can be considered as the most important strategies for tourism development, including the standards of biological, environmental, valuable and human of tourism sustainability, and the development of culture and promotion of knowledge and citizenship visions for tourism believing.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Tabriz
  • Sustainable Tourism
  • Regional Innovation Systems(RIS)
  • Delphi Technique

مراجع

 
پاپلی یزدی، م.، سقایی، م.1386. گردشگری: ماهیت و مفاهیم. چاپ اول. انتشارات سمت. 284 صفحه.
حسین زاده دلیر، ک.، خلیلی، ر.، کرمی، م. 1393. ارزیابی دسترسی گردشگران شهری به اماکن خدماتی-رفاهی در شهرهای ایران: مطالعه موردی شهر تبریز. فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، 11(3):127-107.
حسین زاده دلیر، ک.، قربانی گلزاری، س.، قربانی گلزاری، س. 1395. بررسی و شناخت قابلیت‏های توسعه پایدار گردشگری شهر تبریز با استفاده از مدل SWOT . فصلنامه جغرافیایی فضای گردشگری، 19(5):40-19.
زالی، ن.، عطریان، ف. 1395. تدوین سناریوهای توسعه گردشگری منطقه‏ای بر اساس اصول آینده‏پژوهی(مورد مطالعه: استان همدان). آمایش سرزمین، 8(1):131-107.
سرمد، ز.، بازرگان، ع.، حجازی، ا. 1376. روش‏های تحقیق در علوم رفتاری. چاپ اول. انتشارات آگه. 406 صفحه.
صمدی، ع.، مصلح شیرازی، ع.، روحی، آ.1391 . طراحی یک مدل دینامیک برای صنعت گردشگری در ایران با استفاده از رویکرد پویایی شناسی سیستم برای افق 1404. فصلنامه مدل‏سازی اقتصادی، 6 (1):89-65.
عطاری، م.، بهرامی، م.، طاعتی، م.، علمداری، ش. 1393. روش‏های آینده‏نگاری. چاپ اول. انتشارات رویش. 238 صفحه.
علیزاده، ک. 1381. اثرات حضور گردشگران بر منابع زیست محیطی. فصلنامه پژوهش‏های جغرافیایی، 44(35):70-55.
کاظمی، م. 1380. مدیریت گردشگری. چاپ اول. انتشارات سمت. 282 صفحه.
کروبی، م.، نجفی پور، ا.، حیدری، م. 1391. آینده‏پژوهی رهیافتی نو در توسعه و برنامه‏ریزی گردشگری. اولین همایش ملی آینده پژوهی، تهران، 29 آذر.
محسنی، ر. 1388. گردشگری پایدار در ایران: کارکردها، چالش‏ها و راهکارها. مجله فضای جغرافیایی، 28 (9):171-149.
Choi, H., Sirakaya, E. 2006. Sustainability indicators for managing community tourism. Tourism Management. 27(3): 1274–1289.
Cooke ,P., Heidenreich, M., Braczyk, H. 2004. Regional Innovation Systems: The Role of Governances in a Globalized World.2nd Edition. Routledge Press. 445p.
Farmaki, A., Altinay, L., Botterill, D., Hilke, S. 2015. Politics and sustainable tourism: The case of Cyprus. Tourism Management. 47(5): 178-190.
Hall, M. 2000. Tourism planning; policies, processes and Relationships. 1st edition. Prentice Hall Press. 236p.
Ingrid, K., Anja, M., Volgger, M., Harald,P. 2018. The special characteristics of tourism innovation networks: The case of the Regional Innovation System in South Tyrol. Journal of Hospitality and Tourism Management. 37(4): 68-75.
Lozano-Oyola,M., Blancas,F.J., González, M., Caballero, R. 2012. Sustainable tourism indicators as planning tools in cultural destinations. Ecological Indicators. 18(4): 659–675.
Okoli, C., Pawlowski, S. 2004. The Delphi method as a research tool: An example, design considerations, and applications. Information & Management Journal. 42(1): 15–29.
Ploat, N., Hermans, E. 2016. A model proposed For sustainable accessible tourism. Review of Applied Management Studies. 14(6): 125–133.
Tsung, H., Hsin-Pei, H. 2016. Indicators of sustainable tourism: A case study from a Taiwan’s wetland. Ecological Indicators. 67(3): 779–787.
فصلنامه جغرافیا (برنامه ریزی منطقه ای)
دوره 10، شماره 40
آذر 1399
صفحه 47-60

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار